طراح یک قایق بادبانی trimaran قول داد که «سفینه مفهومی» انقلابیش می‌تواند روش ماهیگیری و ارسال کالاهای صنعت دریایی را در سراسر جهان متحول کند.
انرژی این کشتی توسط خورشید، هیدروژن و باد تامین می شود.
این قایق که زاییده فکر پروفسور بلژیکی گونتر پاولی است، بر تحقیقات محیطی متمرکز شد که دریاها را با استفاده از فیلترهای نانو پلاستیکی و ماهیگیری حبابی راهی طبیعی برای ماهیگیری تمیز می کند.
پوریما به طول ۳۶ متر دارای ۵۱۵ متر مربع پنل خورشیدی است که قادر به تبدیل آب نمک به هیدروژن است. این قدرت برای به حرکت درآوردن کشتی به مدت دو روز پس از تنها دو ساعت شارژ کافی است.
انرژی تولیدی توسط خورشید، باد و آب در ۸ تن باتری ذخیره می شود. بادبان بادبادکی ۳۰ متری قادر است ۱۰۰ تن نیرو از ارتفاع ۸۰۰ متری از سطح دریا ایجاد کند.
ساخت پوریما با پرچم سوئیس سه سال به طول انجامید و در ابتدای ماه می برای سرویس و نگهداری وارد دبی شد. در حال حاضر سه سال دور کره زمین می گردد و پس از آن وارد ژاپن می شود تا در نمایشگاه جهانی اوزاکا در سال ۲۰۲۵ حضور یابد.
پروفسور گونتر که کشتی خود را برای استفاده به عنوان ایستگاه پرتاب برای لاک پشت های دریایی نجات داد در دبی اهدا کرد، گفت: “این نقطه عطفی برای جهان است.”
ما تقریباً ۳۰۰۰ مایل دریایی انجام داده‌ایم، اما کند هستیم، بنابراین باید روی سرعت با شناورهای طولانی‌تر کار کنیم.
زمانی که سوخت ۱۲۰ دلار در هر بشکه باشد، این کشتی ظرف پنج سال هزینه خود را پرداخت خواهد کرد.
ما نمی خواهیم آثار موزه بسازیم. ما می خواهیم که اینها به صورت عملی مورد استفاده قرار گیرند و به یک استاندارد جدید تبدیل شوند.
در سال ۲۰۲۳، این کشتی پس از بازدید از قطر در طول جام جهانی به مراکش سفر خواهد کرد، جایی که به عنوان مرکزی برای مقامات سوئیسی در دوحه عمل خواهد کرد.
با این حال، نسخه ای از این قایق را می توان برای جای دادن ۱۲۰ مسافر به عنوان یک کشتی تغییر کاربری داد. چهار قایق در حال تولید هستند که توسط اپراتورهای ناوگان مورد استفاده قرار می گیرند و قایق های ماهیگیری قرار است تا سال ۲۰۲۴ بسازند.
سال ۲۰۲۴، بنیاد پوریما قصد دارد ۱۰۰۰ فیلتر نانو پلاستیکی را روی کشتی‌های موجود در دریای مدیترانه راه‌اندازی کند.
تخمین زدند روزانه ۷۳۰ تن زباله پلاستیکی مدیترانه را آلوده می کند. پلاستیک ها بین ۹۵ تا ۱۰۰ درصد از کل زباله های شناور و نیمی از کل زباله های بستر دریا را تشکیل می دهند.
ظرف ۱۰ سال از عملیات، این شناورها پتانسیل پاکسازی کل دریای مدیترانه از نانو پلاستیک را دارند. اینها قطعات یا ذرات بسیار کوچک پلاستیک هستند که از دفع یا تجزیه محصولات پلاستیکی حاصل می‌شوند و زباله یا آلودگی ایجاد می‌کنند، به ویژه در محیط‌های دریایی.
پروفسور پائولی امیدوار است تا سال ۲۰۳۰ طراحی و تولید یک کشتی ۸۰ متری را با استفاده از همین فناوری تکمیل کند. این کشتی قادر است با ۲۰ کانتینر در ۸۰ روز دنیا را طی کند.
پروفسور پائولی گفت:
“ما می خواهیم نشان دهیم که چگونه می توان اقیانوس را از پلاستیک، ماهی با حباب ها پاک کرد و به طور پایدار و کارآمد در جهان سفر کرد.”
م را در اینستاگرام و توییتر دنبال کنید.
